(Dr.Yunus Emre Sönmez)
 

19 Mart 2005 Cumartesi gecesi askerlik görevimin bir parçası olarak Denizli 100 yataklı Askeri Hastanesi'nin Acil Servisinde nöbetçi tabip olarak bulunuyordum. Gece saat 23:30 sıralarında bu nöbeti de vukuatsız bitirdik diye rahat rahat uzanmış odamda otururken tek el silah sesiyle irkildim. Kötüye yormadım hemen.Yanlışlıkla atılmıs bir kurşun diye kendimi telkin etmekteydim. Bir süre sonra telefonum calınca anlamıştım herseyi. Hemsire hanımdı arayan ve telaslı bir şekilde ana nizamiyede nöbet tutan askerlerden birinin intihar ettiğini söylüyordu. Hemen bindik ambulansımıza gittik olay yerine.Etraftakiler yerde yatan adamın yaralı olmasıyla degil daha çok asker olmasıyla ilgileniyorladı.Tutulması gereken raporlardan ve olayın adli boyutunun nerelere varacagından bahsediyorlardı. İntihar eden asker de onlara inat ölmemisti iste. Hemen yaralının ilk müdahelesini yapıp ambulansa aldırdım.Dogru Pamukkale Üniversitesi'ne götürmekten baska yapacak birsey de yoktu zaten.

Acil Servis'de Kalp Damar cerrahlarından bir tanesi çok tanıdık geliyordu. Belli ki aynı toprağın adamıydık ve bulmuştuk birbirimizi memleketten 722 km.uzakta. Ayaküstü kısa bir muhabbet,hastanın diğer bölümlerle konsülte edilmesi derken "sizin sınıftan biri var kardiyoloji asistanı" dedi. Birden üc tane Çukurovalı olmustuk. Kardiyolojiden Dr.Ömer, Kalp Damardan Dr.Devis ve ben....Bu arada merak edersiniz belki bizim asker kefeni yırttı. Boynundan vurmasına rağmen kendini ne carotise dokunmuştu ne de jugulere.

İntihar eden bir asker bizi getirmişti bir araya.Bir anda attım icimdeki sıkıntıyı. Biraz ordan burdan muhabbetten sonra verdiler haberi üzülerek."Erbuğ hoca kalp krizi gecirmis". İnanmadım önce. Yanlıs istihbarattır dedim. Baska bir hoca gecirmistir yanlıslıkla bizim Erbuğ hocanın üzerinde kalmıstır dedim. Kac gündür icimdeydi internete gitsem sayfasını bir gözden gecirsem diye ama askeriyenin rapor ıvır zıvır denetleme isleri bırakmadı yakamı.Bugün akşam fırsatını buldum ve kendi gözlerimle gördüm sayfanızı gözlerim dolarak.

Ama mutlu oldum yazının sonuna gelince. O fotoğrafı görünce bir oh çektim. O kadar kolay pes etmeyeceğinizi biliyordum zaten. Ama bir anda sizi kaybetseydim söylemek istediğim ama bu güne kadar söylemediğim cok sey olduğunu farkettim ve daha fazla ertelemek istemedim hocam, hersey icin cok teşekkürler hocam. Jan Palach icin, Giordano Bruno icin,tüm mezuniyet konusmaları ve kongre acılışları icin, dekanlıkda anlattığınız "cocuklarda üriner sistem anomalileri" dersi icin, paylaştığınız icin, arkadaş olduğunuz ve harbiden hoca olduğunuz icin, doktor olmak dışında da bişeylere sahip olmamız gerektiğini gösterdiğiniz ve bize hep örnek olduğunuz icin(daha bi sürü şey yazabilirim)...Herşey icin sağolun hocam. Muhtemelen beni hatırlamayacaksınız ama önemli değil. Zaten ben de cok faal bir öğrenci değildim :) Sadece öğrencilerinizin sizi unutmadığını bilin yeter. Öyle kolay bırakmayız sizi hocam. Bütün koronerler tıkansa ne yazar :) Kendinize cok iyi bakın hocam. Sizi gercekten cok seviyoruz. Büyük geçmis olsun...

Tbp.Atğm.Yunus Emre SÖNMEZ
11.Piyade Tugayı Kışla Reviri
(2003 mezunlarından)